وبلاگ شخصی محمد ظهراوی
در هر یک از زبانهای دنیا زوایای جالب و ریزه کاریهایی ویژه ای دیده می شود که آن زبان را از دیگر زبانها متمایز می سازد. و این مورد، د ر زبان عربی بیشتر از دیگر زبانها یافت می شود. همه می دانیم یکی از نشانه های کلام فصیح آن است که در حین کوتاه و مختصر بودن، مقصود خود را به طور کامل ادا کند. برای مثال این جملات را در دو زبان فارسی و عربی مقایسه کنید: -در فارسی فلانی گفت: (بسم الله الرحمن الر حیم) -درعربی (بَسمَلَ فلانٌ) -در فارسی فلانی گفت: (لا إله إلا الله) -درعربی (هَلَّلَ فلانٌ) -در فارسی فلانی گفت: (سبحان الله) -درعربی (سَبّحَ فلانٌ) -در فارسی فلانی گفت: (الله أکبر) -درعربی (کَبَّرَ فلانٌ) -در فارسی فلانی گفت: (إنّا لله و إنّا إلیه راجعون) -درعربی (إستَرجَع فلانٌ) -در فارسی فلانی گفت: (لا حول و لا قوّة إلا بالله) -درعربی (حَوقَلَ فلانٌ) این ویژگی را تنها در زبان عربی می توان یافت و به چنین افعالی (افعال منحوت) گفته می شود.. (عزاؤکم ، عزائکم ، عزاءکم) تختلف الکتابة حسب موقعها -تکتب (عزاؤکم) همزة على واو فی الرفع مثل: (عزاؤکم وصل ذوی الفقید) -وتکتب (عزائکم) على نبرة (یاء) فی حالة الجر مثل: (مررتُ بعزائکم) -تکتب (عزاءکم) على السطر فی النصب مثل: (أحسن الله عزاءکم) -ایاک اعنی واسمعی یا جارة : (به در می گن دیوار بشنوه) -کل شاة تناط برجلیها : (هر کسی را تو قبر خودش می گذارند) -ما خفی کان اعظم : (فلفل نبین چه ریز بشکن ببین چه تیز) -من خطب الحسناء یعطی مهرها : (هر کس خربزه بخورد پای لرزشم می شینه) -من یمدح العروس غیر اهلها : (هیچ بقالی نمی گه ماست من ترش) -کقاطع الغصن الذی جالس علیه : (هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد) -مغنیة التی لاتطرب : (مرغ همسایه غاز است) -فم یسبح و ید یذبح : (با پنبه سر بریدن) -من طلب المحال لایحظی بالنوال : (هر که در جست وجوی محال باشد دست خالی می ماند) -دُبَّ لائم ملامٍ : (دیگ به دیگ می گه روت سیاه) -الشتاء علی قرنی والعطش قتلنی : (آب در کوزه وما تشنه لبانیم) -رجع بخفی حُنین : (دست از پا درازتر برگشت) -کل کلبٍ ببابه نباح : (هر سگی در خانه اش پارس می کند) -ما عنده خلٌّ و لاخمرٌ : (آه نداردبا ناله سودا کند) -دوام الحال من المحال : (در همیشه بر یک پاشنه نمی گردد) -الی الماء یسعی من یغصّ بلقمة الی این یسعی من یغصّ بماء : (هر چه بگندد نمکش زنند وای بر آن روزی که بگندد نمک) -من حفر بئراً لاخیه وقع فیه : (چاه مکن بهر کسی) -لا مستحیل فی العمل : (کار نشد ندارد) -النسور لاتصطاد الذباب : (صید ملخ شیوه ی شهباز نیست) -لاتعدّ الفراخ قبل فقسها : (جوجه را آخر پاییز می شمرند) -تکاد تغرب شمسه : (آفتاب لب بوم) -لقد یئسنا من خیرک لاتؤذنا : (مرا به خیر تو امیدی نیست) -ما وراء الاسود لون : (بالاتر سیاهی رنگی نیست) -ذئب فی لباس حمل : (گرگ در لباس بره) -بیضة الیوم خیر من دجاجة الغد : (سیلی نقد بهتر از حلوی نسیه است) -یحج و الناس راجعون : (حسنی به مکتب نمی رفت وقتی می رفت جمعه می رفت) -الیوم خمر و غدا امر : (چو فردا شود فکر فردا کنیم) -اعلمه الرمایة کل الیوم فلما اشتد ساعده رمانی : (مار توآستین پرورش دادن) -اقاربک عقاربک : (من از بیگانگان هرگز نلالم که هرچه با من کرد آن آشنا کرد) -ادامه دارد.. نحن الشیعة الأبیة شجاعتنا نبویة غیرتنا حیدریة حشمتنا فاطمیة آدابنا حسنیة کرامتنا حسینیة عزتنا زینبیة أدعیتنا سجادیة علومنا باقریة أحادیثنا جعفریة سجداتنا کاظمیة صلواتنا رضویة کراماتنا جوادیة أنباؤنا هادیة حکمتنا عسکریة انتصاراتنا مهدویة
Design By : Pichak |